NASZ PATRON KAROL MIARKA

Jeden z najwybitniejszych obrońców polskości Śląska. Urodził się 22 października 1824 roku w malowniczej wsi Pielgrzymowice, w rodzinie nauczycielskiej. W domu Miarków, nie przelewało się, mimo to postanowiono, że młody Karol pójdzie w ślady ojca i zostanie nauczycielem. Dobrnął do czwartej klasy pszczyńskiego gimnazjum, kiedy po raz pierwszy musiał podjąć pracę - właśnie w Ornontowicach, gdzie przez rok pracował jako pomocnik nauczyciela. Po roku otrzymał stypendium na dalszą naukę w seminarium nauczycielskim w Głogowie, gdzie germanizowano wybitnych Polaków.

Na sprawę języka polskiego jako ważnego czynnika wychowawczego zwrócił mu po raz pierwszy uwagę wizytator szkół podczas wizytacji w Pielgrzymowicach, gdzie Karol Miarka objął posadę nauczyciela po śmierci swojego ojca.

Napisał wtedy po polsku dziełko literackie „Górka Klemensowa”. Nawiązawszy kontakt z redakcją „Gwiazdki Cieszyńskiej”, Miarka zdecydował się na obronę ludu śląskiego przed germanizacją. We wszystkich pracach Miarki przebija się gorące umiłowanie ojczystego języka. W roku 1869 nawiązał współpracę, jako redaktor, ze "Zwiastunem Górnośląskim" wydawanym w roku 1868 w Piekarach. Porzuciwszy zawód nauczycielski, przesiedlił się do Huty Królewskiej, założył tu Towarzystwo Narodowe i Robotnicze.

Z uwagi, że na Śląsku ludność przeważnie jest wyznania katolickiego, Miarka wszelkich sił dokładał, aby dla sprawy narodowej pozyskać duchowieństwo. Duchowieństwo uciskane i prześladowane przez władze pruskie, teraz otwarcie stanęło do walki z systemem germanizacyjnym i lud poszedł za duchowieństwem. Zmuszony opuścić redakcję "Zwiastuna", Karol Miarka znalazł się nagle bez chleba. Nabył na własność czasopismo "Katolik", lecz pismo to jako niepolityczne, nie miało widoków na przyszłość. Otrzymał więc od jednego z poznańskich przedsiębiorców fundusz na potrzebną kaucję i odtąd dla Miarki nastały lepsze czasy. Pozyskał poparcie duchowieństwa i "Katolik" niebawem rozszerzył się po całym Górnym Śląsku, zyskując coraz więcej zwolenników.

Nie zaniedbywał przy tym pracy literackiej. Spośród licznych jego powieści ludowych na uwagę zasługują "Szwedzi w Lędzinach" i "Petronela", ”Husyci na Górnym Śląsku”, „Pustelnica na Górze Świętej Anny”, „Żywcem zamurowana”, „Sądy Boże”, Nowością w Śląskiej literaturze regionalnej była powieść o wątkach sensacyjnych „Bóg widzi". W Mikołowie założył własną drukarnię i wydawnictwo, które zasłużyły się w krzewieniu polskiego czytelnictwa na Śląsku.

Uważano go słusznie za trybuna ludu śląskiego. Miarka nawiązał kontakt z wybitnymi działaczami i pisarzami min z Pawłem Stalmachem, Henrykiem Sienkiewiczem. Przy tak rozlicznych dziedzinach działania w wirze walki politycznej i społecznej, Miarka z jednej strony zyskiwał przyjaciół, z drugiej – mnożył sobie wrogów. Niemcy wykorzystując jego chorobę przeprowadzali kontrolę jego działalności i próbowali skompromitować go w oczach ludu. Miarka opuścił Górny Śląsk, udał się do Cieszyna, gdzie kiedyś zdobywał literackie ostrogi i tam zmarł 15 sierpnia 1882 roku.

Górka Klemensowa, powieść osnuta na podaniach z okolic Lędzin opowiada o zaprowadzeniu chrześcijaństwa na Śląsku (1861)
Głos wołającego na puszczy górnośląskiej, czyli o stosunkach ludu polskiego na pruskim Śląsku (1865)
Fragment z podróży do Gniezna
Husyci na Górnym Śląsku, powieść
Kulturnik, obrazek sceniczny z życia ludu w II aktach
Szwedzi w Lędzinach, powieść z czasów wojny 30-letniej (1868)
Kalwarja, opowieść w "Zwiastunie Górnośląskim" (1868)
Życiorys Ojca Sw. Piusa IX (1868)
Pius IX, książeczka na jubileusz 50-lecia kapłaństwa Papieża (1869)
Żywcem zamurowana, powieść górnośląska z dawniejszych wieków (1869)
Żuawi, dramat (1869)
Dzwonek św. Jadwigi, obrazek sceniczny w III aktach
Sądy boże, powieść (1870)
Mosiek spekulant, komedyjka w II aktach (1870)
Przyjaciel górników i robotników, czyli wskazówka jakim sposobem się z niedoli ratować i przed grożącym niebezpieczeństwem ocalić mogą (1870)
Odpuść nam, powieść z czasów wojny francusko-niemieckiej (1871)
Masoni czyli wolnomularze (1871)
Błogosławieństwo matki, dramat w III aktach (1872)
Tajemnice Talmuda, według dziełka Aug. Rohlinga (1872)
Cudowne objawienia, proroctwa i przepowiednie, tyczące się obecnego czasu i bliskiej przyszłości Polski, Francji, Austrii, Włoch i Niemiec, zebrane z różnych dzieł. Zeszyt I (1872) - więcej nie wyszło z powodu ciężkiej kary nałożonej na Miarkę za ten zeszyt.
Żłóbek, powieść z niedawnego czasu (1873)
Bóg widzi, powieść (1873)
Kogo wybierać? (1873) - Nauka o wyborach
Sieroty, powieść górnośląska z wieku XIV (1874)
Uczciwość nagrodzona, powiastka
Książeczka jubileuszowa, z nauką o jubileuszu i dodatkiem modlitw na rok 1875
Pamiątka 50-letniego jubileuszu kapłaństwa biskupa wrocławskiego ks. Förstera (1875)
Pierwsza spowiedź, czyli rachunek sumienia (1875)
Wierna Rózia, powieść (1876)
Katechizm rzymsko-katolicki (1876)
Pamiątka 50-letniego jubileuszu godności biskupiej Ojca św. Piusa IX (1877)
Konsumy, czyli nauka o sklepach ludowych (1877)
Stawka, komedyjka (1877)
Rewolucja kobiet, utwór sceniczny
Petronela, pustelnica z Góry św. Anny, powieść historyczna (1877)
Żywoty świętych
Patroni (polskich). Wyszły 3 zeszyty; dalsze pisanie przerwała choroba i zgon autora.
Miarka wydawał i redagował:
gazetę polityczną "Katolik" od 1869 r.
Katolik, kalendarz górnośląski od 1870 r.
"Monika", tygodnik poświęcony sprawom wychowania domowego, (1877 - 1880)
"Poradnik Gospodarczy", pismo rolnicze, od 1871 r. przez 2 lata i od 1879 r. przez 2 lata.

Uchwałą Rady Gminy w Ornontowicach nr xxx III/152/96 z dnia 30. XII 1996 r. postanowiono nadać Szkole Podstawowej w Gminie Ornontowice imię Karola Miarki.
Główne uroczystości nadania imienia szkole odbyły się 24 kwietnia 1997 roku. W dniu tym w szkole była potrójna uroczystość:
- obchody 45-lecia istnienia placówki,
- nadania jej imienia Karola Miarki,
- poświęcenie sztandaru ufundowanego szkole z okazji Jubileuszu.