W styczniu w naszej bibliotece odbyło się pasowanie nowych czytelników. Uczniowie klas I zostali zaproszeni do biblioteki szkolnej i pasowani na czytelnika.
Na wstępie panie bibliotekarki Maria Sittek i Katarzyna Walczak zapoznały dzieci z regulaminem biblioteki oraz ogólnymi zasadami, jak należy obchodzić się z książką:
PROŚBY KSIĄŻKI
1. myjcie ręce przed czytaniem
2. nie zaginajcie rogów kartek – używajcie zakładek
3. nie ślińcie palców przy odwracaniu kartek
4. nie zwijajcie książek w rulon
5. nie piszcie i nie rysujcie w książce
6. nie czytajcie leżąc i przy słabym świetle
7. po przeczytaniu oddajcie mnie do biblioteki, aby inni czytelnicy też mogli skorzystać
Później dzieci zostały oprowadzone po bibliotece i dowiedziały się, gdzie mogą szukać książek dla siebie. Bibliotekarki zachęcały do częstego wypożyczania i czytania książek oraz do odwiedzania biblioteki i korzystania z czytelni. Zapoznały dzieci także z ciekawą ofertą czasopism.
Na koniec pierwszoklasiści złożyli ślubowanie:
My uczniowie pierwszej klasy,
uroczyście przyrzekamy,
że będziemy książki kochać,
krzywdy zrobić im nie damy
i wskazówek i rad książek
będziemy słuchać z uwagą,
obowiązki czytelnika
traktować z wielką powagą
Uczniowie otrzymali także pamiątkowe zakładki i po raz pierwszy wypożyczali książki.
Charakter pisma każdego człowieka jest niepowtarzalny, podobnie jak odcisk palca. Nie ma dwóch osób piszących identycznie. W miarę dorastania człowieka charakter jego pisma zmienia się, a wreszcie stabilizuje. Naukę zajmującą się charakterem pisma pod kątem tego, co mówi o charakterze piszącego, nazywamy GRAFOLOGIĄ.
Książki można łatwo przenosić, więc często znikają z bibliotek. Aby temu zapobiec, w średniowiecznej bibliotece w Katedrze Hereford w Anglii książki przykuto łańcuchami do prętu biegnącego wzdłuż regału. Łańcuchy przymocowano z przodu do okładek, a zatem książki stoją grzbietami do wewnątrz.
W Egipcie w XXV w. p.n.e. powstawały tzw. KSIĘGI UMARŁYCH. Był to zwój zawierający zbiór zaklęć, modlitw i hymnów oraz mitów i fragmenty tekstów rytualnych. Teksty te miały zapewnić umarłemu szczęśliwe dotarcie do państwa umarłych i żywot wieczny.
Jeśli przepisywany tekst nie dochodził do końca linii, puste miejsce wypełniano różnymi wzorami, wizerunkami zwierząt i ptaków. Artyści często musieli sami sporządzać farby z roślin czy sproszkowanych minerałów. Malarze używali także złota płatkowego, które przytwierdzali do powierzchni gumą arabską.
Theme by Danetsoft and Danang Probo Sayekti inspired by Maksimer